Het laatste verhaal schreef ik vanuit de Bullet Train van Matsumoto naar Kyoto. Dit verhaal typ ik vanuit het vliegtuig van Osaka richting Amami-Oshima, een subtropisch eiland in het zuiden van Japan. I just love my life 🙂 En uiteraard is er weer een hoop gebeurd.

Ready for take off

Kyoto, een metropool met eeuwenoude tempels

De afgelopen dagen hebben we doorgebracht in Kyoto, een van de leukste steden in Japan als je het mij vraagt. Met de Bullet Train stapte we uit op Kyoto Station. Na Tokyo denk je alles wel gezien te hebben, maar in Kyoto kunnen ze er ook wat van. Het is een gigantisch station. Als ze je hier tijdens een scouting-uitje droppen zonder kompas kan Akela zoeken wat ze wil; ze vinden je nooit meer terug 🙂 Stations als Amsterdam of Rotterdam Centraal verbleken echt bij kolossale bouwwerken als dit.

In plaats van een hotel hadden we deze keer een studio geboekt. Niet om muziek te maken, maar een soort appartement. Eenmaal gesetteld gingen we gelijk op zoek naar eten. Al snel bleek dat, na onze voorgaande bestemmingen in Japan, ook Kyoto niet bepaald budget-minded is. Aan de ‘boulevard’ zoals ze het hier zelf noemen (een opgedroogde rivier met uitzicht op een vierbaansweg), betaalde je €20 voor een pizza.

Nu vind ik €20 voor een pizza al redelijk ‘say what?!’, maar alsof ze die prijs nog niet gek genoeg vinden moest je hier ook nog €4 p.p. ‘seat fee’ betalen om buiten te zitten. We hebben vriendelijk gevraagd of ze niet goed bij hun hoofd zijn en gelukkig vonden we genoeg plekjes waar je tegen normale prijzen iets kon eten.

De boulevard met links de dure terrasjes

Fietsen in Kyoto. Dacht het niet…

De tweede dag begon beter. Na 3 dagen bewolking en regen bij Mount Fuji was het weer in Kyoto beter dan we hadden durven dromen. Strak blauwe lucht en een verkoelend windje. De eerste avond hadden we al gezien dat je fietsen kon huren. En als echte Hollanders vonden wij dat een geweldig idee. Echter blijkt de burgemeester van Kyoto niet zo’n fietsfanaat.

Het huren van een fiets is hier namelijk iets lastiger dan het lijkt. Niet vanwege de verkeersregels, de prijzen of de chaos op de weg. Dat is namelijk allemaal prima. Nee, het gaat hier om de parkeergelegenheid. Jazeker, het parkeren van je fiets is hier een grotere uitdaging dan het beklimmen van Mount Fuji.

In een stad waar 1,5 miljoen mensen wonen en duizenden toeristen komen hebben ze, zonder overdrijven, 15 fietsenstallingen waar maximaal 20 fietsen in kunnen. Nu is rekenen nooit mijn sterkste vak geweest, maar iets in mij zegt dat dat niet gaat werken. Dan denk je; ‘zet je fiets gewoon op straat’. Dat kan, maar wel met het risico dat je fiets wordt meegenomen door de politie en je €80 per dag betaald dat je de fiets niet terug brengt naar het verhuurbedrijf. Daarnaast kost het stallen van je fiets kost 200 yen per 3 uur. Een metrokaartje voor de hele stad kost 210 yen per persoon. En, omzet nog leuker te maken; de fietsenstallingen liggen allemaal op zo’n 500 tot 1.000 meter van de bezienswaardigheden? Logica is in dit land ver te zoeken, of ik begrijp de logica niet.

Lopen door Kyoto is ook veel leuker. Je ziet veel meer van de schitterende stad

Wasmiddel is minder lekker dan je denkt

Het mooie aan onze studio was dat we ook een wasmachine hadden. En dat is best fijn want geen enkel hotel had tot nu toe wasservice. Wees niet bang, ik heb niet 3 weken in vieze onderbroeken gelopen. We hebben wat provisorisch gewassen en bij Mount Fuji hebben we onze kleren gewassen in een badkuip. Maar met een luchtvochtigheid van 90% betekent dat, dat er 3 dagen lang natte onderbroeken aan een kledinghanger door de kamer heen hangen. Geen succes.

De vloeibare wasmiddel van Mount Fuji hadden we meegenomen in een leeg waterflesje. Super handig omdat we nu geen nieuw wasmiddel hoefde te kopen 🙂 Wat niet zo handig is, is om dat flesje wasmiddel op je nachtkastje te zetten naast je bed. Wat al helemaal niet handig is, is om ’s nachts wakker te worden met een mond zo droog als de Sahara en heel eigenwijs niet het licht aan te zetten op zoek naar drinken.

Hoe lekker wasmiddel ook ruikt; ik weet nu uit ervaring dat het absoluut niet te drinken is. Wonder boven wonder wist ik kokhalzend, half slaapdronken de badkamer te bereiken terwijl ik onderweg uiteraard nog mijn grote teen martelde met de badkamerdrempel. Het is goed dat Emma zo diep slaapt 🙂

Het oude Japan

Maar goed, dat zijn al 10 alinea’s en ik ben nog niet eens begonnen over de stad Kyoto. Het is namelijk een geweldige stad. De stad zelf is niet heel bijzonder aangezien het een typische Japanse grote stad is met wolkenkrabbers en vierbaanswegen. Maar… de tempels hier. Velly, velly nice!

Wij hebben 4 volle dagen in Kyoto doorgebracht, wat vrij veel is. En nog hebben we bij lange na niet alles kunnen zien. De tweede dag zijn we, na enige fietsvertraging, naar het Gion district gegaan. De bekendste regio in Japan. Hier lopen de bekende Geisha’s rond in oude wijken met traditionele kleine, ouden route huisjes en ambachtswinkeltjes. Hoewel het er vrij druk is waan je je even in het oude Japan, en geloof me; dat bevalt prima!

Een straat in de buurt van het Gion district

Rust, tempels en interviews

Vanuit Gion zijn we verder gelopen naar de Yasaka Shrine, een bekende tempel in Kyoto. Mooi, maar wij vonden de Chion-in Tempel die er achter lag vele malen mooier. En daarnaast wat het hier veel rustiger. Hier hebben we een aantal uur rondgewandeld en genoten van de rust, en vooral de indrukwekkende omgeving.

Dit is wat je van Japan verwacht. Mooie, indrukwekkende tempels in een schitterende omgeving die niet omgeven wordt door honderden Chinezen en Japanners. Iets dat überhaupt opvalt in Japan. Het is hier veel drukker dan ik had gedacht. Vooral schoolreisjes zijn hier erg populair blijkbaar. Er lopen hier honderden kinderen rond gewapend met hun Engelse lesboek jagend op toeristen om hun Engels te oefenen. Uiteraard waren wij, met onze blauwe ogen en blonde haren, een gemakkelijk doelwit.

De Yasaka Shrine 

Mooie beelden bij de Yasaka Shrine 

Maar, als je eenmaal de enigszins voorspelbare interviews hebt afgenomen (what’s your name, where you flom en what do you like about my countly) en een rustig plekje hebt gevonden begeef je je in een prachtige wereld. De meeste toeristen rennen naar de bekende plekjes die ze waarschijnlijk op internet hebben gezien, maken 100 selfies met een peace-teken en vertrekken vervolgens in hordes tegelijk naar de volgende tempel.

Als je echter wat langer de tijd neemt om de details en de omgeving van de meeste tempelcomplexen te aanschouwen val je van de ene in de andere verbazing. Het is niet te bevatten dat mensen dit honderden jaren geleden hebben gebouwd met zo veel precisie. En nog bijzonderder, dat het nog overeind staat.

BN’ers in Japan

De Chion-in tempel

De tempel der tempels

In de vier dagen dat we hier waren hebben we naast de Yasaka Shrine en de Chion-in Tempel nog het Imperial Palace, de Shoren-in tempel, Ginkaku-ji tempel, het Nijo Kasteel, de Nishiki Market, de Kiyomizu-dera en de Fushimi Inari bogen bezocht. Ik zal jullie de ervaringen bij deze bezienswaardigheden besparen aangezien ik van moeders al vaak genoeg te horen krijg dat de verhalen te lang worden 🙂

Ik wil echter wel een tempel uitlichten. De Kinkaku-ji tempel, ook wel het Golden Pavilion genoemd. Dit is DE tempel in Kyoto en misschien wel de bekendste tempel in heel Japan. En dat is niet voor niets. Wat een schitterend bouwwerk is dit. De bovenste verdiepingen zijn compleet bedekt met bladgoud terwijl de vijver voor de tempel zorgt voor een weerspiegeling waardoor het een van de meest fotogenieke tempels in Japan is.

De Kinkaku-ji

De bekende bogen bij Fushimi Inara

De gigantische Boeddha in de Todaiji tempel

De Kasuga Shrine

Een van de prachtige plekken bij de Kasuga Shrine

Na Kyoto was het dus tijd om het strand op te zoeken. Dat doen we op Amami-Oshima. De weersvoorspellingen waren met 99,9% kans op 110mm regen de komende dagen niet al te best. Maar, Japan is een land vol verrassingen. En Amami-Oshima is misschien wel de grootste verrassing van Japan. Maar daarover de volgende keer meer 🙂