Ondertussen zijn we al 2 dagen thuis, wat wel even wennen is, maar ik wil jullie nog wel graag op de hoogte brengen van onze tijd in Belize, een van de leukste landen waar ik ooit ben geweest. Sit back and relax van onze laatste dagen in Midden-Amerika. Geen paniek, we gaan in November weer terug.. wat een vervelend leven 🙂

Beliz.. watte?

Belize, veel mensen hebben er waarschijnlijk nog nooit van gehoord en de meeste moeten waarschijnlijk de Bosatlas erbij pakken om te checken waar het ligt 🙂 Belize is een landje aan de Caribische Zee tegen de grens van Guatemala, Mexico en Honduras. Het staat bekend om de hagelwitte stranden en als wij voor de zoveelste keer hoorden; ‘Belize? Wat is dat dan?’, introduceerde wij het maar als ‘De Malediven van Midden-Amerika’.

Maar… wie denkt dat Belize alleen maar mooie stranden heeft, heeft het mis. Ondanks het feit dat Belize 2x zo klein is als ons eigen kikkerlandje is het een van de meest veelzijdige landen waar ik ben geweest. En eerlijk gezegd had ik dat ook niet verwacht 🙂

Ja mann..

Belize ligt in de Caribbean en dat is meteen te merken. Het eerste dat we hoorde in Belize was; ‘Jaaaa man‘ op de vraag of de taxi chauffeur ons van het vliegveld naar het busstation kon brengen 🙂 We vertrokken namelijk niet direct naar het strand, maar naar San Igancio waar de bekende Maya tempel Xunantunich ligt. Deze tempel stond al vanaf dag 1 hoog op ons lijstje en nu was het eindelijk tijd om de tempel in het echte leven te bekijken.

We waren om 17:00 op het busstation en hadden gelezen dat de ‘normale bus’ richting San Ignacio er tussen de 3 en 4 uur over zou doen. Nu ben ik niet in de positie om te klagen, maar na alle chickenbusses in Nicaragua die overvol zijn, waar mensen hun aars in je ears duwen, alle ramen open staan terwijl de bus 180 km/h rijdt waardoor je na de rit als een soort gezandstraalde Pino uit de bus stapt, hadden we het wel een beetje gehad met de langzame busritten 🙂

Daarom zochten we direct naar de Express Bus en wonder boven wonder reed die net het busstation af toen wij aankwamen. De taxirasta gooide z’n 4×4 er voor en we konden gelijk de bus in. Anderhalf uur later zaten we aan ons eerste Belizaans biertje in San Igancio. Wat een verademing!

Tijd voor Xunantunich

De volgende dag was het tijd voor de Maya tempel. We hebben tijdens onze 5 weken ontzettend veel mooie stranden, natuur, oude kerken en koloniale steden mogen zien, maar een tempel heeft tocht altijd iets magisch. De tempels in Azië zijn ook altijd indrukwekkend, ongeacht hoeveel je er al gezien hebt.

Na een lekker ontbijtje vertrokken we naar de bushalte waar de we bus richting Xunantunich precies weg zagen rijden. We hadden kunnen wachten op de volgende bus, die ‘als het goed is‘ over 30 minuten zou komen. Zodra ze hier, of ergens anders in Midden-Amerika zeggen; ‘als het goed is’, kun je je klok er op gelijk zetten dat het meestal niet zo heel goed is. En zeker niet op tijd 🙂 We besloten daarom de taxi te nemen voor €6.

Schreeuw-apen

Ik heb lang nagedacht over de titel hierboven, maar kwam niet verder dan ‘Woow’. Het is namelijk moeilijk te omschrijven hoe bizar deze tempel is. Bij aankomst moet je eerst met een pondje de rivier over, daarna moet je 1 kilometer omhoog lopen naar de ingang. Behalve als je uit Amerika komt. Dan wordt je met je ‘Oh my Gooooodd… it is soooooo hot here’ reet in een minivan geduwd en omhoog gereden. 1 kilometer omhoog wandelen redden Emma en ik gelukkig nog wel en de weg er naar toe is nog mooi ook.

Er zitten hier in de bossen brulapen. En voor degene die die niet kennen (waaronder ik); dat zijn apen die nogal hard schreeuwen. Wat dat betreft had de naam ‘schreew-aap’ beter op z’n plaats geweest, maar goed, ik ben geen bioloog 🙂 Door de brulapen leek het alsof je in real-life Jurassic Park liep. Deze kleine aapjes brullen namelijk alsof hun leven er vanaf hangt. Ik dacht in het begin ook dat ze hier gewoon speakers in de boom hadden gehangen met geluiden van ‘oude grote beesten’ om de tempel wat beter over te laten komen. Dat waren dus levensechte brulapen!

De betoverd mooie Xunantunich

Na de klim omhoog en het betalen van $10 Belize Dollar (US$5) mochten we dan eindelijk naar de tempel. Wij hebben in ons reizende leven al heel wat tempels mogen aanschouwen, met name in Azië, maar de Xunantunich is wel andere koek. Wat een prachtig bouwwerk!

Net als met alle andere tempels is het moeilijk voor te stellen hoe mensen zulke bouwwerken zonder alle huidige machines gebouwd hebben. En belangrijker nog; dat het vandaag de dag nog steeds staat terwijl het in de 7e eeuw is gebouwd. We waren zeker niet de enige toeristen, maar het complex is zo immens dat het even lijkt alsof je in je eigen wereld bent.

De Stone Lady

De tempel staat ook wel bekend als de Stone Lady, wat een stuk makkelijker uitspreken is dan Xunantunich. Iets dat ik na 3x heb opgegeven 🙂 We hebben onze tijd genomen en vooral gewacht tot de groepen toeristen grotendeels weg waren, of in ieder geval uit het zicht, om zo optimaal te genieten van deze indrukwekkende plek.

Het belangrijkste deel van de tempel is de grote pyramid ‘El Castillo‘ in het midden van het complex dat z’n 40 meter hoog is. Aangezien de tempel al op een berg is gebouwd heb je vanaf de top van El Castillo een schitterend uitzicht op de tempel(s) en het landschap. De tempel ligt op de grens met Guatemala dus je zou de tempel ook vanuit Guatemala kunnen bezoeken.

Ik plaats van dat ik probeer te omschrijven hoe bijzonder deze plek is, kan ik beter wat foto’s laten zien. Een foto zegt immers meer dan 1.000 woorden. Hoewel ik die 1.000 woorden zo getypt heb 🙂

Het was een beetje warm 🙂

Time to hit the beach

Helaas hadden we maar 4 dagen in Belize. Voorbereiding is nooit ons sterkste punt geweest en we dachten dat we ons ticket naar Belize wel een week of 2 van tevoren konden boeken. Het was óf €635 voor een enkeltje Belize, óf €225 voor een paar dagen minder. Hoe leuk ik Belize ook vindt, €635 voor een ticket is mij iets te gortig 🙂

Dus… omdat we onze vakantie af wilde sluiten op het strand vertrokken we dezelfde dag nog naar Caye Caulker, een van de bekendste eilanden hier. De bus naar Belize City was helaas geen Express Bus zoals op de heenweg dus deden we er iets langer over. Gelukkig rijden ze hier een stuk sneller en zitten de bussen ook niet propvol!

He Big Man!

In de bus sprak een local ons aan. Hij werkte bij de bootmaatschappij die van Belize naar Caye Caulker vaarde en aangezien het in Midden-Amerika nu Semana Santa is, een soort feestweek voor Pasen, adviseerde hij ons de tickets alvast te kopen omdat het ontzettend druk was. Hij regelde niet alleen tickets voor ons tegen de lokale prijs (je hebt hier toeristenprijzen en local prijzen), we konden ook meerijden met een bevriende taxichauffeur naar de haven waardoor we een boot eerder dan gepland konden nemen.

Belize is een prachtig land, wat veel meer te bieden heeft dan ik in eerste instantie had gedacht. Wat het land echter écht top maakt zijn de mensen. Ze zijn hier zo ontzettend vriendelijk. Het zijn veruit de vriendelijkste mensen die ik tijdens deze reis heb ontmoet. Belize is weer totaal anders dan Nicaragua. Het is duurder, maar zo veel chiller. Iedereen spreekt me hier aan met; ‘he Big Man‘ wat natuurlijk wel goed is voor m’n ego 🙂

Daarnaast zijn ze hier oprecht aardig. Als ze vragen of je wat wil eten in hun restaurant en je zeft; ‘no thanks’, antwoorden ze met; ‘no problem Big Man, but make sure you enjoy your night and Belize‘. Ze vinden alles prima hier 🙂 Er komen geen verkopers in de bussen, ze flikkeren afval niet uit het raam (het is hier super schoon!) en ze toeteren niet alsof hun leven er van af hangt. Een verademing!

Relaxen aan het strand

Nadat we aan waren gekomen op Caye Caulker hebben we onze tassen gedropt en zijn we gelijk naar een barretje gegaan om de avond af te sluiten.

De volgende dag besloten we zo weinig mogelijk te doen en vooral te genieten van het weer (35 graden) en de relaxte sfeer hier. Hoewel Caye Caulker een tropisch eiland is in de Caribbean heb je hier bijna geen stranden, wat wel gek ik. Het zand is hier spierwit en overal staan palmbomen, maar echte stranden zoals we die in Panama (vooral Bocas del Toro) zagen vind je bijna niet. De meeste strandjes zijn eigendom van hotels of liggen vol met zeewier.

De enige plek waar je een beetje kan relaxen is ‘The Split‘. The Spilt is de plek waar noord en zuid Caye Caulker van elkaar worden gescheiden. Dit was ooit één eiland, maar door een storm is het eiland is gesplitst en daar hebben ze nu een bar gebouwd.

Verder hebben we een kunst gemaakt van niks doen. Dat is voor mij een hele opgave maar Emma en ik hebben toch zo’n 2 uur op dezelfde strandstoel gelegen. Ik heb wel enigszins vals gespeeld aangezien ik tussendoor nog een keer tussen de eilandjes heen en weer heb gezwommen en bij de kitesurf school ben wezen kijken. Maar he.. ik doe m’n best 🙂

Kleurrijk eiland

De Caribbean stat niet alleen bekend om de mooie stranden en het kristalheldere water, maar ook vanwege de kleurrijke eilanden. Zo ook Caye Caulker. ’s middags hebben we een kleine wandeltour over het eiland gemaakt om het eilandje te verkennen. Het is leuk om te zien hoe de locals hier leven en werken.

Het kleurrijke eilandje

Tijd om naar huis te gaan

Na 4 heerlijke dagen in Belize was het helaas tijd om naar huis te gaan. 5 weken zijn echt voorbij gevlogen! We hebben zo veel gezien, ondanks dat we het vooral heel rustig aan hebben gedaan. Het is jammer om dit prachtige land achter ons te laten, maar leuk om vrienden en familie weer te bezoeken.

En he.. we gaan eind dit jaar weer naar Guatemala en wederom Belize 🙂 We mogen absoluut niet klagen!