Voor wie het gemist heeft… We zijn al een aantal dagen thuis, maar ook het laatste deel van onze reis door Zuid-Afrika wil ik jullie niet onthouden. Sit back and relax!

Route 62

Na Wilderness besloten we de kust te verlaten (whuut?!) om de Route 62 te te rijden. De meeste vervolgen hun weg van Wilderness naar Kaapstad via de kust, wat ook een veel logischere optie is, maar we hadden de tijd en over Route 62 hadden we goede verhalen gehoord.

Van Wilderness reden we naar Oudtshoorn waar de route officieel begint. Dat Zuid-Afrika een mooi land is heb ik ondertussen al genoeg duidelijk gemaakt (hoop ik), maar dat het zo divers is had ik niet verwacht. Na 1,5 uur rijden kwamen we dan ook in een totaal andere wereld.

En het werd alleen maar beter

Tweelingbroer van Route 66

Het is geen wonder dat deze route de Route 62 wordt genoemd. Qua landschap lijkt het op de wereldberoemde Route 66 in de USA ook al heb ik deze nooit gezien of gereden. Gelukkig hebben we Google Images. Zelfs het bekende Route 62 bord is hetzelfde als die van 66.

De hele route is maar 238 kilometer, maar je kunt er dagen over doen. Het landschap is echt heel bijzonder. Je rijdt door een dor landschap met hier en daar een groepje bomen en veel rood zand en rotsen. Totaal anders dan de rest van het land.

De weg snijdt dwars door het landschap, kaarsrecht en recht op de bergen af. Alsof de weg met een soort ijsmachine is neergelegd. Af en toe kom je nog een verdwaalde struisvogel tegen of een tegenligger, maar die zijn zeldzaam. In tegenstelling tot de bekende Garde Route waar wij het behoorlijk druk vonden.

En het werd alleen maar beter

En het werd alleen maar beter

En het werd alleen maar beter

Terug in de tijd

Onderweg kom je langs typische ‘Route 62 dorpjes’. Dat is voor jullie lastig in te schatten aangezien de meeste hier niet zijn geweest, maar denk aan de dorpjes die je ook zou verwachten op Route 66. Na uren niks anders dan zand en bosjes kom je ineens in een dorpje. Veel meer dan een benzinepomp, een wegrestaurant, tractors en 5 zwerfhonden is er niet.

Je stapt hier terug in de tijd. De dorpjes zien er uit zoals ze er 200 jaar geleden ook uitzagen. Ingericht met houten wielen van ossenkarren aan de muur, stalen theepotten, oude benzinepompen (échte pompen) en een verroeste tractor uit 1800 voor de deur. En de kans is groot dat die tractor het gewoon nog doet.

Het is hier zo ouderwets dat hipsters helemaal los kunnen gaan op hun Instagram.

De échte rust

Het is hier nog heerlijk rustig. Dat is ook meteen het mooie van Route 62. Geen hoogbouw, geen drukte, geen neon reclameborden, volgepropte winkelcentra of hippe koffiebars. Vers gebakken brood en koffie – gemaakt van motorolie – kun je hier krijgen.

Er hing in de tuin van een restaurantje, uitkijkend op de bergen, ook een bord met ‘peace and quiet cannot be bought’. En zo is het maar net. Deze route is echt een aanrader, ook omdat het zo anders is dan de rest van het land.

Oude decoratie

Route 62

Op naar Stellenbosch

Na een lange dag rijden kwamen we aan in Montagu. Het eindpunt van de route. Montagu is verder niet heel spannend dus besloten we de volgende dag naar Stellenbosch te rijden om daar de bekende wijntjes te proeven.

Stellenbosch is een leuke stad met veel mooie oude gebouwen. Een soort mix tussen oude Hollandse, Franse en Italiaanse architectuur. Daarnaast is het ook een gezellige stad waar je goed kunt eten.

Helaas konden we er maar 2 dagen blijven, maar voor mensen die niet zo van de wijn zijn – zoals ik – is dat prima.

Sjiek de friemel

Uiteraard zijn we wel naar verschillende wijnboerderijen geweest. Je kunt niet naar Stellenbosch rijden zonder een druppel wijn te drinken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niks heb met wijn. Ik heb net zo veel verstand van wijn als een dove van Beethoven.

Ik vond de eeuwenoude wijnboerderijen dan ook interessanter dan de wijn, maar je bent nooit te oud om te leren. De eerste dag besloten we daarom te lunchen op een wijnboerderij waar ik de lekkerste salade ooit op heb.

Helaas was het ‘He lullo, staat de kraag van mijn polo nog omhoog‘ gehalte hier net zo hoog als het aantal pinkies in de lucht bij het heffen van een glas wijn. En dat waren er best veel. Niks ten nadele van die mensen, maar zet mij maar in een zitzak aan het strand met een koud biertje.

Wijnvelden bij Stellenbosch

Wijnvelden bij Stellenbosch

Wijnboerderij in Stellenbosch

Lekker!

Last stop: Kaapstad

De volgende dag hebben we nog een wijnproeverij gedaan om 10:30 uur. Dat kan hier allemaal. Tenminste.. Emma heeft een wijnproeverij gedaan aangezien ik nog moest rijden. Dat is sowieso wel bijzonder hier. Iedereen doet hier een wijnproeverij en allemaal komen ze met een eigen auto.

Je zou denken; er staat hier overal politie om alcoholcontrole uit te voeren. Niets is minder waar. Het wordt hier allemaal door de vingers gezien. Er is nergens politie en er wordt niemand op alcohol gecontroleerd. Niet goed voor de business natuurlijk 🙂 Het verklaart wel meteen de 10.000 verkeersdoden per jaar in ZA.

Rustig aan naar Kaapstad

Na de wijnproeverij vetrokken we naar Kaapstad wat nog maar een uurtje rijden is. We besloten daarom  een stuk terug te rijden om op die manier via de R44, ook wel de Clarence Drive genoemd, naar Kaapstad te rijden. Een tip van een andere reiziger. Dit zou een schitterende route moeten zijn, maar helaas voor ons hebben we die niet kunnen zien aangezien de weg afgesloten was.

We waren daarom wat eerder in Kaapstad, wat gezien het verkeer ook geen overbodige luxe was. Wat een ongelooflijke chaos hier. Als je hartproblemen hebt raad ik niet aan om in Kaapstad auto te rijden.

Kaapstad bij nacht

5 dagen in Kaapstad

Aangezien we zo veel goede verhalen hadden gehoord over Kaapstad besloten we hier 5 dagen te blijven. Kaapstad is inderdaad een indrukwekkende stad. Het wordt vaak genoemd in allerlei lijstjes over de hipste, mooiste of leukste steden. Hoewel ik me daar zeker in kan vinden is Kaapstad niet de leukste stad waar ik ooit ben geweest, maar gezellig is het zeker!

Relaxen op de Tafelberg

Er is hier meer dan genoeg te doen. De eerste dag besloten we daarom gelijk naar dé highlight van de stad te gaan. De Tafelberg. Bijzonder om mee te maken en zeker het uitzicht vanaf de top is magisch. Daarnaast is het vrij bijzonder dat zo’n flinke berg op de top helemaal vlak is. Alsof er iemand met een schuurapparaat overheen is gegaan.

Na de Tafelberg hebben we ons reistempo laten varen. We hebben eigenlijk niet veel meer gedaan dan de stad verkennen. Veel lopen en vooral heel lekker gegeten. Dat moet ik deze stad wel nageven; als je lekker wil eten is Kaapstad the place to be!

“Ohh you so tensed”

Na 4 weken door Zuid-Afrika besloten we ook onze eerste massage te nemen. Een traditie die in Azië is begonnen en we eigenlijk overal wel in stand houden. Bij de Thai Massage bleek helaas dat ik de Thaise variant van Conor McGregor had in plaats van een masseuse.

Gewapend met elleboog, knokkels van staal en een knijpkracht waar een zeekrokodil jaloers op is heeft ze (of stiekem hij) m’n rug onderhanden genomen. Op het laatst wilde ze m’n rug kraken en legde ze me in een WWE houding klaar om m’n rug te breken in plaats van kraken. Ik voelde de bui al hangen en besloot wat tegengas te geven. Ze zei: ‘ohh you so tensed…relax!‘, maar ik wilde niet het risico lopen om later in te moeten checken bij de gehandicapte balie omdat de Thaise amateur McGregor m’n rug breekt.

Maar…. m’n rug voelt wel iets beter 🙂

Uitzicht vanaf Tafelberg

Ties op de Tafelberg

Uitzicht vanaf Tafelberg

Pinguïns, koken en witte haaien

In 5 dagen hebben we vooral de stad verkend met belangrijke highlights als Bo-Kaap, Waterfront en Castle of Good Hope.

Dinsdag besloten we een dag rondom Kaapstad door te brengen. Zo reden we via de tuinen van Kirstenbosch naar Boulders Beach. Het strand van de pinguïns. Pinguïns blijven zulke grappige beesten, ook al ruiken ze niet zo heel grappig.

We sloten de dag af met de Chapmans Peak Drive. Een van de mooiste stukjes weg in Zuid-Afrika. Gek genoeg hoor je er bijna niemand over, maar zet deze route op je to-do lijst want het is magisch mooi!

Ties en Emma aan de kook

Aangezien je in Kaapstad ontzettend lekker kan eten en Emma helemaal gek is van koken hebben we nog een kookcursus geboekt. Normaal ben ik niet zo’n keukenprins. Ik hou van lekker eten, maar koken moet je écht leren dus een kookcursus kan voor mij zeker geen kwaad.

En blijkbaar zijn Emma en ik een goed team in de keuken want hoewel het restaurant nog gesloten was kwamen er mensen binnen vragen of de keuken al open was omdat het zo lekker rook! Een beter compliment kun je niet krijgen lijkt me 🙂

Bo-Kaap

Boulders Beach

De pinguins

De zelfgemaakte curry

Bucket list Day

Sinds ik op mijn 14e een eigen TV kocht voor op m’n kamertje vind ik witte haaien erg spannend. Zwemmen met witte haaien, de Great White Shark, stond dan ook al heel lang op m’n bucket list.

Zondag was voor mij dus DE dag. Emma sloeg dit avontuur over en dus werd alleen ik om 3:00 uur opgehaald. Na 2,5 uur rijden, de safety instructies en het aantrekken van m’n wetsuit voelde ik me net een 6-jarige in de speeltuin die voor het eerst op de grote wip mag.

Ik mocht als eerste de kooi in en samen met nog 3 andere op zoek naar de Great White. Het zicht onder water was niet super, maar genoeg om een haai te kunnen spotten mocht die voorbij komen. De haaien worden gelokt met aas, dus helemaal 100% natuurlijk is het niet, maar dat mocht mijn pret echt niet drukken.

Haai there

Op het moment dat de gids ‘down!’ roept moet je met je duikbril onder water om de haai te spotten. En geloof me… dat is best intens! Je ziet de vin boven water op je afkomen, je duikt snel onder water en weg is de haai… met de mindere zichtbaarheid onder water zag je de haai niet, maar ineens zwemt ie voor je! De regel was ook: ‘pee in you wetsuit, clean it. Shit in your wetsuit, buy it‘. Gelukkig hoefde ik de wetsuit niet schoon te maken of te kopen.

Ik heb in de kooi een witte haai van 2,5 meter gespot en dat is groter dan je denkt! Eenmaal op de boot kwam er nog een witte haai van 4 meter buurten!

Wat een dag!

Na 5 dagen Kaapstad was het helaas tijd om naar huis te gaan. 5.508 kilometer, 3.310 foto’s en heel veel herinneringen later zitten we weer in Nederland, maar Zuid-Afrika is een bestemming die wellicht nog wel een keer terugkomt in onze reisplannen! Een geweldig land.